Gümrük vergileriyle ilgili devam eden durum birçok sektörü etkiliyor ve oyun endüstrisi de bir istisna değil.
Toplu işten çıkarmalar, artan geliştirme maliyetleri ve oyuncu ilgisizliğinin neden olduğu ek dalgalanmayla birlikte, oyun konsolları, GPU’lar ve fiziksel medya üzerindeki bu tarifeler, insanların üretimden fiyatlandırmaya ve hatta tüketici davranışlarına kadar bir bütün olarak oyunla etkileşim biçimini temelden yeniden şekillendirebilir.
Tarifelerin pek de gizli olmayan bedeli
Bu son tarifeler, özellikle teknoloji ve fiyatlandırması söz konusu olduğunda, birçok sektörün endişelenmesine neden oldu. Bu ek ücretlerin yarattığı etkinin uzun vadede tüm sektörü değiştirmeyeceğini inkar etmek oldukça zor.
Tarifelerin yürürlüğe girmesinin, özellikle elektronik ürünlere erişim konusunda büyük bir dalgalanma etkisi yaratacağını söylemek yanlış olmaz. Aslında, Tüketici Teknolojisi Derneği, konsollar ve oyun diskleri gibi fiziksel ürünler genellikle Batı pazarlarına ithal edildiğinden, tarifelerin yalnızca ABD’de konsol satın alan oyuncular için 7 milyar dolarlık ekstra maliyet ekleyebileceğini tahmin etti.
Donanım maliyetlerindeki bu artış, hem tüketicileri hem de yayıncıları etkileyecek ana konulardan biri. Sektörün önde gelen isimleri bir süredir gümrük vergilerinin potansiyel etkilerini dile getirdiğinden, bu durum sürpriz olmamalı.
2019 yılında Nintendo, Sony ve Microsoft, %25’lik bir gümrük vergisi artışının tatil sezonu maliyetlerine en az 840 milyon dolar ekleyeceği konusunda uyarıda bulunmuştu; Sony’nin İngiltere, Avrupa ve Avustralya’da belirli PlayStation 5 konsollarının fiyatını artırdığını görüyoruz.
Kolay çözüm yok
Yayıncıların fiziksel oyunlar söz konusu olduğunda iki gerçek seçeneği var: fiyatları artırmak veya daha az fiziksel oyun üretmek. Nintendo Switch 2’nin duyurulmasıyla gördüğümüz gibi, oyuncular zaten yüksek oyun fiyatları nedeniyle ihanete uğramış hissediyor ve bu hoşnutsuzluk ödeme duvarlı DLC’lere kadar uzanıyor, bu da bu seçeneği bir yayıncının hayranlar arasındaki itibarı için riskli hale getiriyor.
Benzer şekilde, fiziksel medyayı azaltmak bir ticari hamleden daha fazlası; bu kültürel bir değişim. Dijital oyunlar giderek yaygınlaşırken, sahiplik ve dijital oyunlara tam anlamıyla sahip olmama konusundaki son endişeler, bir oyunun fiziksel bir kopyasına sahip olmanın değerinin arttığı anlamına geliyor.
Nihayetinde doğru bir çözüm yok.
Konsol ve diğer donanımların üretimi söz konusu olduğunda da durum aynı derecede karmaşık. Şirketler fiziksel üretimi henüz tarifelerden etkilenmeyen pazarlara taşıyabilir, bunu Nintendo’nun Switch üretimini Vietnam’a taşımasıyla zaten görmüştük, ancak gördüğümüz gibi tarifelerin durumu sürekli değişiyor.
Ayrıca, bu geçici ve pahalı bir çözüm. Şirketler üretim yerlerini değiştirerek tarifelerden kaçınabilseler bile, taşınmayla ilgili maliyetler muhtemelen tüketicilere ulaşacaktır.
Oyun oynama şeklimizi yeniden şekillendiriyoruz
Doğal olarak, tarifelerin fiyatlardan medyaya erişim şekline kadar her şeyi etkileme potansiyeline sahip olmasıyla birlikte, oyuncuların video oyunlarına yaklaşımları da değişecektir.
Hayat pahalılığı artmaya devam ediyor, bu da insanların oyunlar veya konsollar gibi lükslere daha fazla para harcayacak durumda olmadığı anlamına geliyor. Bazı analistler bu durumun konsol satışlarında %57’lik bir düşüşe yol açabileceğini ve konsol satışları açısından yakın tarihin en kötü on yılına işaret edebileceğini düşünüyor.
Konsolları diğer donanımlardan daha fazla risk altına sokan önemli bir sorun, büyük ölçüde tek amaçlı cihazlar olmaları. İkincil görevleri yerine getirmelerini sağlayan çok çeşitli uygulama ve araçlara sahip olsalar da, sonuçta video oyunları çalıştırmak için varlar.
PC ve dizüstü bilgisayar donanımı küresel makroekonomik trendlerden etkilenmeyecektir, ancak eğlence için bir platform sağlamak da dahil olmak üzere hem profesyonel hem de kişisel görevler için kullanılan araçlar olarak daha haklı bir satın almadır.
Geliştiriciler üzerindeki potansiyel etki, oyuncuların yapılan oyun türünde bir değişiklik göreceği anlamına da gelebilir. AAA oyunların üretimi pahalı ve pazara daha az sayıda premium oyunun girdiğini görme ihtimalimiz yüksek.
Bunun yerine, geliştiriciler harcama yapabilen oyunculara daha fazla hitap ettikçe, oynaması ücretsiz oyunlarda mikro işlemlere ve oyun içi reklamlara yönelik daha agresif bir baskı görmemiz muhtemel.
Uygun fiyatlı ticaret ve istikrarlı politikalar dünyasında başlayan konsol çağının, tarifelerin etkileri küresel olarak hissedileceği için önemli bir stres testinden geçtiğini söylemek doğru olur. Tarifelerin sektörü uzun vadede nasıl etkileyeceğini henüz göremiyoruz, ancak bu şekilde devam ederlerse, oyun yapma ve tüketme şeklimizin doğasını değiştiren değişiklikler görebiliriz.
